انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
پرچم بالاست
جاده قدیم کرج ...
اینجا محلیست که من روزی دو بار از اون رد میشم .
صبح ها از روی پل و عصر ها از زیر پل ...
به تازگی یک پرچم بزرگ ایران در کنار این پل برافراشته شده
پرچمی عظیم با یک دکل بلند ...
روزهایی که باد می وزه و پرچم به اهتزاز درمیاد
دیدن این پرچم یک حس غرور فوق العاده به من میده
سوای از هر عقیده سیاسی
بدون در نظر گرفتن جنسیت و قومیت و دین و مذهب و رنگ پوست و موقعیت جغرافیایی
هر آدمی که پابند خاک این گربه آسیایی شده
باید به این پرچم و این کشور افتخار بکنه
.
.
نوشته های بالا رو از سایت دوست عزیزم مهندس اسحاقی کپی کردم ، این جملات برای من و همه کسانی که طعم غربت و نگاه تحقیر آمیز عده ای بی هویت رو چشیده باشند ،خیلی قابل احترام و ملموسند.
من هم با دوستم هم نظرم ، مهم خاک ما ، هویت و کشور عزیزمان است . در این خاک همه باید آزاد و محترم باشند با هر عقیده و مرامی و تنها خیانت به این خاک است که ممنوع و محکوم است و لا غیر .
موافق سیاسی یا مخالف بودن به تفکرها مربوط است و هرکس بر اساس دیدگاه و تفکر خود حق دارد مرام و مسلک سیاسی خاصی را بپذیرد یا رد کند ولی عشق به وطن و نماد و نشان آن یعنی پرچم به خون و جان ما بستگی دارد و تا آخرین نفس این پرچم بالا خواهد بود . من نیز هرگاه از کنار این پرچم زیبا عبور می کنم ، اشک در چشمان حلقه می زند ، دست راستم تا کنار شقیقه بالا می آید و با خود می گوییم زند باشی ایران .
روزی در مترو دبی فردی از عجمان امارات با جامه عربی و تیپی خواص در کنار من نشست و شروع به صحبت کرد.
انگلیسی رو با لهجه عربی خوب صحبت می کرد . چند دقیقه ای در مورد دبی و رکود اقتصادی جهان و... صحبت کردیم . نمی دانم چه اتفاقی افتاد که به یکباره شروع به صحبت به زبان عربی کرد ، وقتی گفتم عربی نمی دانم پرسید مگر لبنانی نیستی ، جواب دادم نه ایرانیم ، بعد از شنیدن این جمله لبخند بسیار تحقیر آمیزیی برلبانش نقش بست ، واقعا از ته دل ناراحت شدم ، دلم می خواست ....
ولی به روی خودم نیاوردم صحبت رو به سمت تاریخ و فرهنگ دبی کشاندم حرفی برای گفتن نداشت اصلا اطلاعات تاریخی نداشت یا شاید هم این اطلاعات اصلا وجود نداشت ، کم کم سخن را به سمت تاریخ و تمدن ایران از 8000 سال پیش تا رضا خان کشاندم تعجب کرد بند زیر را از سخنان نادر شاه افشار برایش ترجمه کردم.
"فتح هند افتخاری نبود ، برای من دستگیری متجاوزین ( افغان هایی که قبل از او بر ایران حکومت ظلم و غارت به پا کرده بودن ) و سرسپردگانی مهم بود که بیست سال کشورم را ویران ساخته و جنایت و غارت را در حد کمال بر مردم سرزمینم روا داشتند . اگر بدنبال افتخار بودم سلاطین اروپا را به بردگی می گرفتم . که آنهم از جوانمردی و خوی ایرانی من بدور بود . "
تا نزدیکی ایستگاه فروشگاه امارات با هم خیلی محترمانه صحبت می کردیم البته او بیشتر شنوند بود و وقتی که به نزدیکی این ایستگاه رسیدیم ، احساس کردم نگاهش خیلی عوض شده ، قبل از پیاده شدن گفت: اول بخاطر لبخندم از شما عذرخواهی می کنم و دوم بیشتر از 2000 شبکه تلویزیون و هزاران سایت اینترنتی از بی فرهنگی و وحشی بودن شما صحبت می کنن ولی این حرف های شما بوی دیگری دارد، من بیشتر تحقیق خواهم کرد.
پرسیدم حالا نظرت در مورد ایرانی ها چیه ؟ جواب کوتاهی داد ، گفت :قابل احترام ، و همین برای من کافی بود.
بعد از این مکالمه و وقتی این شخص از کنار من برخواست و پیاده شد من ادامه سخنان زیبای نادر از ذهنم گذشت که :
*کمربند سلطنت ، نشان نوکری برای سرزمینم است نادرها بسیار آمده اند و باز خواهند آمد اما ایران و ایرانی باید همیشه در بزرگی و سروری باشد این آرزوی همه عمرم بوده است .
*برای اراضی کشورم هیچ وقت گفتگو نمی کنم بلکه آن را با قدرت فرزندان کشورم به دست می آورم .
*هر سربازی که بر زمین می افتد و روح اش به آسمان پر می کشد نادر می میرد و به گور سیاه می رود نادر به آسمان نمی رود نادر آسمان را برای سربازانش می خواهد و خود بدبختی و سیاهی را ، او همه این فشارها را برای ظهور ایران بزرگ به جان می خرد پیشرفت و اقتدار ایران تنها عاملی است که فریاد حمله را از گلوی غمگینم بدر می آورد و مرا بی مهابا به قلب سپاه دشمن می راند …
*تمام وجودم را برای سرفرازی میهن بخشیدم به این امید که افتخاری ابدی برای کشورم کسب کنم .
زنده باد ایران و بالا باد پرچم زیبای ایران.
.svg/250px-Iran_(orthographic_projection).svg.png)
ممنون مهندس
من هم با شما موافقم