انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
حکایت آفتابه ی ...
بعضی آدما همیشه می خوان ابراز وجود کنن فرقی نمی کنه توی جمع نشسته باشن یا توی یه محیط اداری ، ریئس باشن یا همکار ، همسایه باشن یا بیکاره ....
اتفاقا امروز هم یکی از همین داستانها رخ داد و کمی تا قسمتی اعصاب ریز بافت ما رو مکدر فرمود ، یکی از همکاران محترم ما سعی وافری در تثبت جایگاه و اثبات نیم پله بالاتر بودن مبذول فرمودن ، من هم فعل بداعه چون حکایتی بکر به حافظه کوتاه مدتم خطوریده بود فالفور اون رو منثور کردم تا حالگیری ای کرده باشم در حد لیگ دسته برترمالدیو ، که حکایت مذکور به شرح مشروحه ی زیر است .
در کتاب آورده اند که دستشویهای عامه ( ( عمومیWC در زمانهای نچندان دور به سبک امروزی نبودین در هر شهر فقط چند دستگاه دستشوی در میدان شهر موجود بودی که چون فاقد لوله کشی آب بودی ، در کنار ورودی آن ( که البته درب و دروازه نداشت و با گونی و پارچه مفروش شدی ) چندین آفتابه پر آب کردندی و به رنگهای متنوع آبی و قرمز به صف همی کردی تا مراجعان تحت الفشار هر چه سریعتر آفتابه ای برگیرند و قضای حاجت کنندی. شخصی نیز متصدی نظافت بودی که در کنار درب نشستی و از این طریقت ارتزاق روزی می کرد.
روزی مردی که بشدت تحت فشارهای روحی و ... بود به آن مکان مراجعه نمودی و آفتابه قرمز رنگی بر گرفتی و به سرعت « اوسیم بولت » قصد استارت زدن داشت که متصدی فرمودندی : صبر کن ، اون آفتابه آبی رو بردار.
مرد برگشت و آفتابه عوض کرد و به درون .... شتافت ، پس از چندی که از فشارات راحت شدی مغزش دایم به این فکر بود که ، مگه اون آفتابه چه عیبی داشت نکنه نجس بود و ....
بالاخره طاقت نیاورد و از متصدی پرسید : حکمت این آفتابه چی بود
متصدی گفت : نود درصد کسی که به اینجا می ان اونقدر عجله دارن که منو نمی بینن ، گفتم تا بدونی ما هم اینجاییم و سکه ما رو نپیچونی ، یه سکه می شه .
ها ها ها پوکیدم از خنده