انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
هرچه طولش بیش مرگش بیشتر
یکی از سنت‌های نوروزی که از زمان تولد زمین مورد توجه بوده، سنت حسنه و زیبای مرگ و میر در نوروز است. این سنت هم‌پای باقی سنت‌های نوروزی انجام می‌شود ولی کمتر راجع به آن نوشته شده است. بنده در ادامه این سنت مهم باستانی‌مان را از ابتدای کره زمین تا به امروز مورد بررسی قرار داده‌ام.
عصر نئوپلانکتون‌ها
در این دوره دوستان و اساتید نئوپلانکتون برای مردن دچار مشکلات فراوانی بودند. طوری که گاهی از زاویه اشتباهی خود را به یکدیگر می‌کوبیدند و در نتیجه به جای اینکه بمیرند فرد جدیدی تولید می‌شد. این دوستان از آنجایی که در آب بودند خیلی با جهات اربعه آشنایی خاصی نداشتند. ولی از زبان شاهد عینی (هستند افرادی که از آن دوره باقی مانده‌اند) شنیده شده که این دوستان در انتهای زمستان به سمت جهتی در راستای شمال حرکت کرده و طی عملیاتی انتحاری خود را به یکدیگر می‌کوبیدند و منفجر می‌شدند. از همانجا بود که سنت حسنه مرگ و میر شکل گرفت.
عصر کوروش کبیر
اکثر دوستانی که از دوره کوروش باقی ماندند (نیمی از ایرانیان در آن زمان نیز بوده‌اند) اذعان دارند که در دوره پادشاهی کوروش کبیر این سنت مورد غفلت واقع شده بود، طوری که در مسافرت‌های شمال نه تنها کسی نمی‌مرد بلکه افراد جدیدی نیز به علت طول مسافت‌ها تولید می‌شدند. در دوره کوروش اساسا کسی نمی‌مرد.
دوره معاصر
در دوره معاصر با اختراع اتومبیل و همچنین نارنجک‌های دستی و بمب‌های کنار جاده‌ای، برگزاری این سنت شکل جدیدی به خود گرفت. مردم به راحتی در روز چهارشنبه سوری دور هم جمع می‌شوند و نارنجک و بمب‌ها را روی یکدیگر ترکانده و به راحتی می‌میرند.
شیوه پیشرفت و رشد این سنت طوری است که کارشناسان معتقدند در آینده‌ای نزدیک تانک، بمب‌های اتمی جیبی و همچنین استفاده از مین به سبد مرگ و میر ما اضافه خواهد شد. عده‌ای هم به سبک اجداد تک‌سلولی خود به سمت شمال حرکت کرده و با برخورد اتومبیل‌ها به یکدیگر و گاهی پرتاب خود به ته دره موجبات برگزاری این سنت را فراهم می‌آورند. چندی پیش کارخانه‌های اتومبیل‌سازی داخلی با طراحی اتومبیل‌های مخصوصی سعی کردند فعل این سنت را سهل‌الوصول‌تر نمایند، به این شکل که اتومبیل آتش می‌گرفت و همه می‌سوختند. منتها مردم استقبال نکردند و اعتراض کردند که دولت می‌خواهد لذت مردن را مثل همیشه از آن خود کند.
کارشناسان معتقدند، افرادی که از یک دوره‌ای رد می‌شوند دیگر از این لذت بی‌بهره مانده و نامیر می‌شوند.
تعدادی از اصطلاحاتی که به این سنت حسنه در زمان شادی‌ها اشاره دارد:
- خودمان را کشتیم تا خوش بگذرد.
- سبقت نگیر بهر کسی اول بمیر بعدا کسی!
- بمیر یک جا استراحت کن!
- هرچه طولش بیش مرگش بیشتر(منظور طول مسافت سفر می‌باشد)
- ترقه که از بمب گذشت چه یک نفر چه صدنفر! (منظور تعداد تلفات است)
- ایرانی‌ها اگر عید باشد میرنده‌های قابلی هستند.
- تعطیلات که دو سری باشد مردم یا همه می‌میرند یا همه معلول می‌شوند.
- چطوری جنازه؟
روزنامه قانون ۱۷/۰۱/۹۳
