انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
رسم خوبی( پرده اول )
چوپانی از بادیه ای می گذشت ، ماری را دید که در میان بوته زار ، درشعله های آتش گرفتار آمده بود ، چوپان بی درنگ مار زبان بسته را از میان شعله های آتش بیرون کشید و در خورجینی که روی شانه اش آویزان بود، گذاشت و به راه افتاد .
چند قدمی که گذشت مار نفسی گرفته ، از خورجین بیرون آمد و خود را به روی شانه چوپان رساند و گفت :
به گردنت بزنم یا به لبت ؟
چوپان گفت : آیا سزای خوبی این است ؟
مار گفت : همین است که می بینی ...
چوپان مهلت گرفت تا ابتدا از کسی سوال پرسند تا اگر دیگران سخن مار را تایید کردند چوپان به حکم نیش مار تن در دهد، به روباهی رسیدند و قضیه را از او پرسیدند .
روباه گفت : من تا صورت واقعه را نبینم نمی توانم حکم کنم پس برگردید و صحنه ماجرا را بازسازی کنید تا حکم کنم ، برگشته و مار را درون شعله های آتش انداختند مار به استمداد برآمد.
روباه گفت :
بمان تا رسم خوبی از جهان برافکنده نشود.
