انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
دیگه صداوسیما نریا!!
من " رئیس جمهور کشور " دیروز با آشنا ، محمدرضا صادق ، نوبخت و آقای سریع‌القلم نشسته بودیم فیلم گفت‌وگوی « شب قبل » را بازبینی می‌کردیم. یعنی اعصاب برایم نمانده. چقدر... تمام که شد، محمدرضا صادق شروع کرد با هیجان دست زدن و گفت: «عالی بود دکتر! احسنت! آفرین! بهترین مصاحبه بود.» همه چپ چپ نگاهش کردند. آرام شد و خودش را جمع‌و جور کرد.
سریع‌القلم پرسید: «وقتی می‌دونید صداوسیما چقدر عاشق و شیفته دولت شماست، چرا بهونه دستش می‌دید؟ چرا از قبل مجری رو معرفی نکردید که بهونه نیارن؟» گفتم: «حالا یهو به ذهنمون رسید دیگه. صداوسیما نباید با دولت همکاری کنه و زود کار ما رو راه بندازه؟» سریع‌القلم با تعجب نگاهم کرد و گفت: «ما کجاییم در این بحر تفکر، شما کجایی! من فکر می‌کردم دم آقای ضرغامی گرم که سعه صدر به خرج داده و تصویر احمدی‌نژاد رو جای شما به عنوان رئیس‌جمهور نشون نمی‌ده.
شما از «همکاری» حرف می‌زنی؟» پرسیدم: «محمود آخه من چه هیزم تری به ضرغامی فروختم؟» گفت: «هیزم از این بیشتر که جای قالیباف و جلیلی رو اشغال کردید؟ هیزم از این بیشتر که اون همه زمین نمایشگاه بین‌المللی رو که احمدی‌نژاد از جیب خودش به صداوسیما کادو داده بود، پس گرفتین؟» گفتم: «آخه صداوسیما رسانه جناحی که نیست، رسانه ملیه.» این را که گفتم همه با تعجب به هم نگاه کردند و ناگهان از خنده منفجر شدند. داد می‌زدند: «قاه قاه قاه! ملییییی! رسانه ملیییی! وایییی خدااااا! هاهاهاهااااا! دکتر تورو خدا توی هیأت دولت هم از این بذله‌گویی‌ها بکنید یه کم حال کنیم.» گفتم: «بسه شما هم... حالا تکلیف چیه؟» سریع‌القلم گفت: «دیگه صداوسیما نرید و به تیم رسانه‌ای بسپارید یه راه دیگه برای ارتباط با مردم پیدا کنه.»
چپ‌چپ نگاهش کردم و گفتم: «تیم رسانه‌ای راه پیدا کنه؟! بزرگترین حرکت رسانه‌ای اونها نهایتا اینه که برن «حسینی‌بای» و «انوشیروان آریامنش» رو بیارن باهام مصاحبه کنه! گیر افتادم...» ناگهان از زیر میز صدایی گفت: «ای غریب‌تر از قبلیا، دیگه صداوسیما نریا!» بعد سرش را از زیر میز بیرون آورد و با لبخند همیشگی‌اش گفت: «سلام رئیس‌جمهور.» از خوشحالی داد زدم: «شهیدی‌فررررر! سلااااام! چقدر دلم برات تنگ شده بود. قدرتو ندونستیم...» همدیگر را بغل کردیم و ساعت‌ها گریستیم.
ساعت 16:50 عصر
از جلسه که آمدیم بیرون نهاوندیان جیغ زد و هورا کشید و برف شادی روی سرم ریخت. سرش داد زدم که: «چرا غوغاسالاری راه انداختی؟ زهره‌ام ترکید!» گفت: «دکتر مژده بدید؛ کتاب رکوردهای گینس، نام شما رو به عنوان اولین مسئول ایرانی که از مردم عذرخواهی کرده ثبت کرد. همین امروز فکس‌اش برامون اومد.» گفتم: «همه رکوردها رو که دولت قبلی ثبت کرد. فعلا داریم رکوردهای اونها رو از سر و صورت ملت پاک می‌کنیم.»
وقایع‌نگار 17 بهمن 1392:
1. در پی اختلاف دولت با صداوسیما بر سر مجری، مصاحبه رئیس‌جمهور با تأخیر زیاد و به صورتی آشفته برگزار شد.
2. برای اولین بار از دوره ایلخانیان تا حالا، یک مقام رسمی کشوری بابت اشتباه و ضعف عملکردش از مردم عذرخواهی کرد.
منبع : روزنامه قانون با اندکی تصرف
