نقد کردن یک مقوله است، تخریب مقولهای دیگر. آزادی بیان با انتشار اخبار کذب و نادرست هم تفاوت دارد. اما به نظر میرسد تخریب چیان همیشه در میدان دولت تدبیر و امید، مسیر تخریب و انتشار اخبار کذب را برای مطرح شدن انتخاب کردهاند. تندروهای بازنده کارزار انتخابات 92، برای جبران شکست خود، اگر نگوییم یک روز در میان، هفتهای یکبار دولت را به حاشیه میکشانند. رسانههای حامی این جریان چنان سوار بر موج تخریب هستند که گویی همه مشکلات کشور، مراسم زنانه کاخ سعدآباد و سی دی «من روحانی هستم» است. مستند «من روحانی هستم» موج جدید حمله به دولت است. مستندی که معصومه نبوی کارگردانی آن را بر عهده داشته است و تمام قد پشت فیلم خود ایستاده و در وب سایت افسران، از کار خود دفاع کرده است. او مستند خود را که سال گذشته تیم دولت اعلام کرده بود، بخشهایی از آن درست نیست و به منابع نادرست استناد شده است، در دو دانشگاه علامه طباطبایی و امیرکبیر به نمایش درآورد. این نادرست بودن را فقط منبع آگاه دولت نمیگوید بلکه رئیس مجلس شورای اسلامی نیز تاکید میکند. در بخشی از این مستند، ماجراهای مکفارلین و انتخاب حسن روحانی بهعنوان فرد مذاکرهکننده با آمریکاییها روایت میشود. اما علی لاریجانی روز گذشته با حضور در نشست مشترک با اعضای تشکلهای کارگری و بسیج کارگران، از فرصت استفاده میکند و میگوید که روحانی نقشی در این موضوع مک فارلین نداشته و ادعای مخالفان روحانی دروغ است.
دروغ بزرگی به نام «من روحانی هستم»
سازندگان مستند «من روحانی هستم» ادعا میکنند که زندگی حسن روحانی در پنج دهه فعالیت سیاسی او را به تصویر کشیدهاند، فیلمی با سکانسهای بریدهبریده که تدوینکنندگانش در آن به طرح دیدگاههای رئیسجمهور ایران در برخورد با موضوعات مختلف در گذشته پرداختهاند. بهنظر میرسد مخالفان روحانی، فیلم را ابزار خوبی برای تخریب میدانند؛ یا فیلم میسازند یا تهدید به افشای فیلم خصوصی (مهمانی همسر رئیسجمهور) میکنند. این در حالی است که رئیسمجلس از دعواهای سیاسی و عملکرد برخی سیاسیون انتقاد و تاکید میکند این موضوعات مطرح شده در سی دی «منروحانی هستم» خلاف واقع است زیرا در این سی دی آقای روحانی را متهم کردهاند که در جریان مک فارلین حضور داشته اما عاملان این جریان هماکنون مشخص هستند.
تلاش برای ایجاد دعوای داخلی
به نظر میرسد نان و آب سازندگان مستند« من روحانی هستم» ایجاد اختلاف و به قول لاریجانی، راه انداختن دعوای داخلی است. این مستند توسط گروه چند رسانهای شفق ساخته شده است که در زمان انتخابات فیلمی به نام «دروغ یک کاندیدا» را علیه روحانی منتشر کرد. این موسسه همچنین با ساخت «تماس تلفنی روحانی» به بحث تماس تلفنی اوباما با روحانی به صورت تمسخرآمیزی پرداخته است. فیلم «حمله گازانبری به منتقدان» هم دیگر فیلمی است که علیه رئیسجمهور توسط این گروه ساخته شده است.
دروغ می گویند!
رئیسمجلس تاکید میکند که مسببان و عوامل توزیع این سی دی حتی به تاریخ هم دروغ میگویند. او که با حسن نیت به انتشار این فیلم نگاه میکند و آن را نقد می داند نه تخریب توصیه می کند: اگر میخواهیم اصلاحات اقتصادی در کشور صورت گیرد همه باید یک صدا و متحد باشیم در غیر این صورت دود این تحرکات واقدامات تنها به چشم طبقات ضعیف میرود همچنین نمیتوان با کلید آزادی بیان خلاف گفت.
گورستان نمیخواهیم
تا اواسط فیلم، حسن روحانی دارای یک چهره انقلابی و مخالف جریان اصلاحطلب است. در همین نیمه اول با وجود اینکه او در بسیاری از مواقع یک چهره حزباللهی نشان داده شده به یکباره و به صورت واضح حضور او در ماجرای «99 نفر» به مخاطب یادآوری میشود. این فیلم با بازخوانی موافقتنامه سعدآباد به مخاطب میگوید که حسن روحانی در توافق با سه کشور اروپایی اشتباه کرده و آنها روحانی را فریب دادهاند. در این بخش تصویری که مشخص است به صورت پنهانی از محمد جواد ظریف فیلمبرداری شده ،پخش میشود. به نظر میرسد سازندگان این مستند مانند تولیدات گذشته خود به دنبال بر هم زدن آرامش در کشور و افزایش اختلافات بین قوه مجریه و دیگر مسئولان نظام هستند.
انتقاد لاریجانی از دروغگویان تاریخ
لاریجانی با تأکید بر اینکه آرامش سیاسی رکن توسعه در کشور است، میگوید: ما هیچگاه آرامش گورستانی نمیخواهیم اما دروغ گفتن و سی دی پخش کردن خلاف واقع است از طرفی دیگر باید از مسببان توزیع این سی دیها پرسید که پیش خدا چه جوابی میخواهند بدهند و قطعا این اقدامات هیچ نتیجهای جز افزایش اختلاف ندارد از این رو ما نباید مشی مارکسیسمها را داشته باشیم زیرا هیچ وقت هدف وسیله را توجیه نمیکند. رئیس قوه مقننه بر لزوم وجود انتقاد منصفانه تأکید کرد و گفت: این موضوع به این معنی نیست که از هر ابزاری برای کوبیدن افراد استفاده کنیم همچنین در مجلس هم اعتقادات بسیاری میان نمایندگان وجود دارد اما باید با آرامش به این امور پرداخته شود. دعواهای داخلی برای مردم نان و آب نیست. باید دوباره تاکید کرد، انتقاد و تخریب دو مقوله جدا است. منتقد اهداف سازندگی را دنبال میکند، تخریب کننده زیر سوال بردن کل یک سیستم را.
منبع : روزنامه قانون