انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
رسم خوبی( پرده دوم )
آورده اند که سواری در بیابانی ره می پیمود از دور متوجه ناله ای گردید چون به ناله نزدیک شد دید پیاده ای از فرط خستگی و تشنگی بر زمین افتاده و زاری می کند.
سوار فرود آمد ، از آب و غذایی که در انبان داشت به پیاده داد و بر سرش سایبانی ساخت.
ساعتی گذشت و پیاده نفسی چاق کرد.
سوار قصد ادامه مسیر کرد اما چون خستگی را در پیاده می دید او را بر اسب خود سوار نمود و خود آهسته از پی او روانه شد.
پیاده تا خود را سواره یافت بر اسب ضربتی زد ، اسب و انبان سواره را ربود و دور شد.
سوار (صاحب اسب ) که این صحنه را دید بانگ برآورد که ای بینوا لختی صبر کن تا تو را نکته ای گویم سپس همه را ببر.
پیاده دهانه اسب را کشید و در فاصله ی چند ده قدمی سوار ایستاد .
سوار گفت ای مرد پس از این که اسب و انبان را بردی و رفتی این داستان را بر احدی فاش مکن ، چرا که اگر مردم این حکایت بشنوند ممکن است دیگر سواره ای به پیاده ترحم نکند و راه و رسم جوانمردی زنده نماند پس فاش مکن تا" رسم خوبی از جهان برافکنده نشود."
