انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
ش.ع.تمام زاده
پرده اول : غروب یکی از روزهای رمضان بود، برای افطار آماده شده بودیم ، دیدم علی با دست راست کمی نان جدا کرد تا نزدیکی لب خود بالا برده و آرام با دست دیگر نان را به سفر بازمی گرداند ، دوباره همان نان را با دست راست بالا می برد و با دست چپ بر می گرداند ، علی افطار کرد اما از آن نان چیزی نخورد . خیلی فکر کردم شاید چیزی در آن نان دیده بود که رغبتی به خوردن نداشت اما برای حفظ احترام و ادب تظاهر به خوردن کرد و به روی من نیاورد.
چند ساعتی گذشت خیلی تحمل کردم اما دلم طاقت نیاورد بالاخره گفتم : پسرم ی چیزی ازت بپرسم ، گفت مادر حالا که شما می خواهی بپرسی بزار اول من ی چیزی از شما بپرسم ، گفتم : بفرما . گفت نون سفره رو کی آورده بود. گفتم : همسایمون ... آقا. (همسایه ما نانوا بود و گاهی نان تازه در خانه ما می آورد آن روز هم چون می دانست روزه هستیم نان گرم برای ما آورده بود. ) گفت غروب دیدم که دم نانوایی خیلی شلوغ بود ولی ... نون ما بدون نوبت آمده ، این حق الناسه ، آنهایی که صف ایستاده بودند، راضی نیستند.
و من که به جواب سوال خود رسیده بودم دیگر چیزی نپرسیدم .
پرده دوم : به خانواده اش نگفته بود که به سوریه می‌رود. وقت رفتن با گوشی مقداد (دوستش) با خانواده و مادرش تماس گرفت و با خوشحالی که پر از بغض بود به مادرش گفت: دارم می‌روم مشهد و ان‌شاءالله سریع برمی‌گردم. حاج خانم هم به روی خودش نیاورد و خداحافظی کرد.
کمی بعد از اینکه علی از جمع جدا شد مادر به گوشی مقداد زنگ زد و با صدای لرزان گفت: علی رفت سوریه؟
مقداد هم گفت: علی به شما گفت می‌روم مشهد مادر جان، مشهد یعنی محل و مکان شهادت، ان شاءالله هر آنچه خیر است برایش رقم بخورد.
پی نوشت : شهید علی تمام زاده – فردیس ، کرج ؛ شهادت آبان 94 ، حلب سوریه.
