انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
**************************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - PHD مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
پیوندها
- *مهندسی دالوند* وبلاگ تخصصی ماشین آلات راهسازی و معدنی
- شهر خبر
- روزنامه های سراسری
دسته‌ها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- احمد دالوند 617
تقویم
اردیبهشت 1404| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 2195735 بازدید
Powered by Blogsky
در زلال شب
گاهی باید کوله بار خاطرات را بر زمین گذاشت و گذشت ؛ هرچند کوله بارت پر از عشق باشد و یا خالی از امید ، توده ای از زندگی باشد و یا ملقمه ای از غم و شادی ها ، بازه ای از عمرت باشد و یا قاچی از مغز جوانی ات . بهر حال این کوله بار را باید گذاشت ، چشم شست و چشم بست و زیر لب آهسته گفت بدرود ، یادت گرامی ...
شب ، آنچنان زلال ، که می شد ستاره چید !
دستم به هر ستاره که می خواست می رسید !
نه از فراز بام ،
که از پای بوته ها
می شد ترا درآینه ی هر ستاره دید !
در بی کران دشت
در نیمه های شب
جز من که با خیال تو می گشتم
جز من که در کنار تو ، می سوختم غریب !
تنها ستاره بود که می سوخت.
تنها نسیم بود که می گشت .
" فریدون مشیری "
احمد دالوند
دوشنبه 11 تیر 1397 ساعت 22:44
با عرض سلام، تقدیم احترام و آرزوی موفقیت.
بسیار عالی.
سی سالگی به بعد که عاشق می شوی دیگر اسمش را نمی نویسی کف دستت و دورش را قلب بکشی یا عکسش را بگذاری لای کتاب درسی ات و هی نگاهش کنی سی سالگی به بعد که عاشق شوی یک عصر جمعه زمستانی یک لیوان چای می ریزی می نشینی پشت پنجره و تمام شهر را در بارانی که نمی بارد با خیالش قدم می زنی