رهایم کرده ای در این جهان بی گفت و گو
که یک شعر ، یک کلمه حتی
در نگاه مردمانش
جوانه نمی زند ، نمی شکفد.
رهایم کرده ای بر این زمین دل مرده
که هیچ گیاه لب خندی حتی
از آن نمی روید .
در غرفه های آسمان مگر
چه قدر ازدحام تبسم هست
چقدر واژه ، چقدر شعر موج می زند مگر
که رهایم کرده ای چنین
بوی خاک بگیرم
بوی تنهایی ؟!!
“ رضا کاظمی"