انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
تلخی تولد
در این روزهای پر از دغدغه و استرس ، این ایام نفس گیر و نامبارک ، گاهی هفته ها به انتظار می نشینیم تا بهانه ای برای شادی و زدودن غم از دل فراهم شود ؛ بهانه ای هرچند کوچک و گاهی هم شاید بی مناسبت تا گرد فراموشی بپاشیم بر دردهایی که به آسانی فراموش نمی شوند ، بهانه ای مثل یک تولد
اما امسال روز تولدم شبیه سالهای قبل نبود و بهانه ای هم برای شادی نمی توانست باشد ، شهریور امسال بزرگترم ، سرورم و ستونم را دیگر در کنارم نداشتم دقیقا دو ماه و ده روز از آن روزیی که برای من آسمان به زمین افتاد ، می گذرد .
و این اولین سالیست که پدر در روز تولدم نیست اولین سال ....
شاید از روزی که خود را شناختم و مستقل شدم هیچگاه مستقیم از پدر کمک نگرفتم اما همان بودنش و همان که می گفت من هستم ، رفاقتش ، معرفتش ، روحیه ام را بی نهایت می کرد و سرسختی و تسلیم ناپذیریم را چند برابر ؛ وجود نفس گرمش نفسم را گرم می کرد و اجازه نمی داد در پستی و بلندیهای زندگی خم به ابرو بیاورم اما ...
چه تلخ است وارد ده ی جدیدی از زندگی شوی در حالی که پشتت خالیست و سفر کرده قسمتی از وجودت ، سفری که دیدارش به قیامت است.
چه تلخ است روز تولدی که تا ته شب منتظر صدایی باشی و خبری نشود ، چه تلخ است تولدی که نگاه پر از مهر و بی توقع پدری بدرقه ات نمی کند
چه تلخ است ....
------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت : تصویر محمدعلی - سایت پدافند هوایی ، مرداد 99 ( بعد از پدر ... )
تولدتون مبارک استاد
هدیه:
ان شاءالله همیشه تندرست و شاد باشید