انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
باغ دنیا
روزی پادشاهی سه وزیر ارشد خودش رو فرا خواند ، به هر کدام کیسه ای داد و گفت به باغ بروید و از میوه ، کیسه ها رو پر کنید و فردا صبح برای من بیاورید.
وزیر اول چون شاه خواسته بود با ظرافت تمام فقط میوه های درجه یک و ممتاز رو جدا می کرد و در کیسه می ریخت.
وزیر دوم که متعقد بود پادشاه خیلی توجه ای به درون کیسه او نخواهد کرد روی کیسه رو با میوه های خوب و درون اونو با هر میوه ای که دم دست بود پر کرد .
وزیر سوم هم که فکر می کرد پادشاه اصلا به کیسه او نیازی ندارد و به آن نگاه نخواهد کرد از در تنبلی وارد شد و بر کف باغ نشست و با علف و شاخ و برگ کیسه رو پر کرد.
فردا وقتی که هر سه نفر با کیسه ها به حضور شاه رسیدن ، پادشاه دستور داد هر سه نفر رو به مدت سه ماه به زندان انفرادی ( سیاه چال ) انداخته و به جای آب و غذا کیسه هاشونو بهشون تحویل بدن .
زورگیران یقه سفید
سایت الف وابسته به احمد توکلی در یادداشتی نوشت:
حکم اعدام دو زورگیر خشن که فیلم صحنه یکی از سرقتهای آنها در اینترنت منتشر شده بود، سحرگاه یکشنبه در خیابان بهشهر تهران اجرا شد.
دستگیری و محاکمه سریع این سارقان مسلح، درس عبرتی برای سارقان و تبهکاران خواهد بود و می تواند در گسترش امنیت عمومی موثر باشد. طبیعتا هر شهروند تهرانی از شنیدن خبر دستگیری و اعدام سارقان مسلح خرسند می شود اما از این نکته نیز نباید غافل شد که چه عواملی در وقوع این جرایم و خشونتها موثرند؟
بررسی ها نشان می دهد اکثر سارقان و تبهکاران جوان بیکار بوده اند. هرچند بیکاری و فقر هرگز بهانه قابل قبولی برای سرقت نیست، اما بیکار بودن اکثر سارقان نباید مسئولان اقتصادی کشور را از خواب بیدار کند که به محیط کسب و کار سروسامانی دهند و گره ها را از دست و پای تولیدکننده ایرانی بردارند؟
کسانی که به وظایفشان در رفع موانع تولید و سرمایه گذاری عمل نمی کنند، آیا نباید از اخبار افزایش بیکاری و زورگیری شرم کنند؟ شش وزیر عضو شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی که یکسال است با لجبازی در این شورا حاضر نمی شوند تا مطالبات تولیدکنندگان کشور را بشنوند و برایش چاره جویی کنند آیا امشب با وجدان راحت خواهند خوابید؟
کسانی که برای تداوم رانتها و واردات انحصاری شان در تولید و سرمایه گذاری اخلال ایجاد می کنند آیا نباید مانند چهار زورگیر خشن محاکمه شوند؟ کدام دوربین مخفی اعمال این تروریستهای اقتصادی را ضبط می کند؟ ثروتمندان و تازه به دوران رسیده هایی که بدون توجه به فشارهای معیشتی بر اکثریت هموطنان، با خودروهای چندصد میلیونی شان فخر فروشی می کنند و آه حسرت به دل جوانان هم سن و سال خودشان و عرق شرم بر پیشانی پدران اینها می نشانند، آیا در ایجاد و افزایش «احساس فقر» در هزاران جوان و مخاطرات ناشی از آن مقصر نیستند؟
درس اول
من دانشجوى سال دوم جامعه شناسی بودم. روز امتحان درس جامعه شناسی ، وقتى چشمم به سوال آخر افتاد، خنده‌ام گرفت. فکر کردم استاد حتماً قصد شوخى کردن داشته است. سوال این بود: «نام کوچک زنى که محوطه دانشکده را نظافت می‌کند چیست؟»
من آن زن نظافتچى را بارها دیده بودم. زنى بلند قد، با موهاى جو گندمى و حدوداً شصت ساله... امّا نام کوچکش را از کجا باید می‌دانستم؟
من برگه امتحانى را تحویل دادم و سوال آخر را بی‌جواب گذاشتم. هنگام خروج از کلاس دانشجویى از استاد سوال کرد آیا سوال آخر هم در بارم‌بندى نمرات محسوب می‌شود؟
استاد گفت: حتماً و ادامه داد: شما در حرفه خود با آدم‌هاى بسیارى ملاقات خواهید کرد. همه آنها مهم هستند و شایسته توجه و ملاحظه شما می‌باشند، حتى اگر تنها کارى که می‌کنید لبخند زدن و سلام کردن به آنها باشد.من این درس را هیچگاه فراموش نکرده‌ام.