انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
ویروس بی معرفت
پرده اول : دیدار در دوردست!
دخترک همسایه از درون خیابان با مادرش که در بالکن طبقه دوم ایستاده حال و احوال می کند مادر سرطانی است و دختر پرستار بخش عفونی ؛ مادری که هم مادر بوده و هم پدر و با چنگ و دندان در این زمانه وانفسا دخترک را پرستار کرده ...
هر دو هفته یکبار این صحنه را می بینم مادری که حسرت در آغوش کشیدن دخترش از چشمانش سرازیر می شود و تا چند همسایه آنطرف تر از صدای بغضش ، بغضشان می ترکد و پرده ی پنجره ها را می کشند انگار .... و دختری که تا چند قدمی مادر می آید اما نمی تواند سر به سوی آسمان بلند کند و مادر را تماشا کند ، به صدای مادر قناعت می کند چند دقیقه ای درد و دل می کند به بیمارستان برمی گردد. چه بی معرفتی ست این ویروس....
پرده دوم : غمناک تر از شیون!
صدای شیون و فغان در سکوت و بی‌صدایی کوچه پس کوچه های شهر از خانه ای بلند می شود، زاری مادری را باد با خود تا دوردست ها می برد و آنکه هم در خانه اش نشسته باشد، آن ناله باد آورده بر دلش چنگ می زند.
آنگاه که پسر خانه با مرگ ناگهانی اش، اهل خانه را برای همیشه تنها می گذارد مادر شیون سر می‌دهد و خواهر، زاری کنان گیسوانش را به باد می سپارد.
شیون و فغان مادر و دختر، تنها صدایی است که سکوت بی رقیب کوچه ها را می شکند برخی همسایگان گام هایشان را به سمت صدا شتابان کرده اند اما آنگاه که به صدا می رسند کسی را یارای نزدیک تر شدن نیست.
ادامه مطلب ...زمین
خاک
را رها کرده ام
در
میان نبودن ها پرسه می زنم
حس طلوع را از یاد برده ام
خورشید
هم از ما بریده
شبِ
تاریک و بی رمق
همنشین
شب زدگان شده
لحظه
ای نمی آساید...
اما
تو ای الهه هستی!
ای
میترای زندگی،زمین !
مصالح جمعی ، قانون و کرونا
امروز جامعه ما با ویروسی جهش یافته به نام «کرونا» درگیر است، که قدرت تکثیر غیرقابل تصور دارد و قادر است روح و روان آحاد ملت را نیز متاثر از خود سازد. دوره نهفتگی این ویروس در بدن مبتلا طولانی است؛ لذا تشخیص ناقل بودن فرد زمان می‌برد، همین امر نیز عامل شیوع بیشتر بیماری است.
حاکمیت
برای مقابله با این پدیده خطرآفرین و تهدید کننده سلامت، می‌بایست به عنوان مسئول
صیانت از جان ملت سیاست‌های قاطعی را اتخاذ و ابلاغ کند. همگان نیز در هر جایگاهی
موظف به تبعیت از آن سیاست‌هایند، زیرا رفع تهدید مستلزم رعایت همگانی است. ستاد
ملی مبارزه با کرونا با اختیارات حاکمیتی و تجلیل رهبری درشرایط کنونی مسئولیت
خطیری را بر دوش دارد و چگونگی همراهی با سیاست‌های اتخاذ این ستاد ملی آزمونی است
در سنجش میزان پایبندی مصالح جمعی و تبعیت‌پذیری از تصمیمات حاکمیتی.
امروز در کنار کارنامه ارزنده به ثبت رسیده از جانب صاحبان علم و تقوا به ویژه از جانب نایب تولیه آستان قدس رضوی، اظهارات شاذی را از سوی امام جمعه مشهد و متولی حرم حضرت معصومه(س) شاهد بودیم، که یکی به تریبون اصالت می‌دهد و آن دیگری سازه‌های ساخت هنرمندان و معماران، تا به گونه‌ای به تصمیمات اتخاذ شده تشکیک شود. ادامه مطلب ...