انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
منِ بی تو
بی تو این روزها چه سخت می گذرند ، بی تو این روزها روز نیستند هر کدام سالی اند برای خودشان.
بی تو هوا عجیب تنگ است ، نفس در سینه می تپد و بالا نمی آید ، انگار در وارونگی هوای تهران گیر کرده باشی وسط سرمای زمستان.
بی تو همه چیز بی رنگ است سیاه و سفید مثل تلویزیون دوران کودکی ، اما نه شوق کودکانه ای برای تماشا مانده و نه عزم بزرگسالی برای خاموش کردنش.
بی تو ذهنم طوفانی است، دلم آشوب است ، چشمم بلوا و دستم لرزان ، زلزله ای شده ای که مگو.
ادامه مطلب ...
سیل که می آید
سیل که می آید همه چیز را با خود می برد ، اندوخته تمام عمر و دار و ندارت را ، سیل که می آید همه چیزت می رود روز خوش ، خواب خوش ، نفس خوش.
سیل که می آید ، مصیبت می آید ، دربدری می آید ، خانه بدوشی می آید.
سیل که می آید محله ات می میرد ، شهرت می میرد ، روستایت می میرد ، خاطراتت می میرد.
سیل که می آید ، جانت به لب می آید برای اولادت ، برای کودکان خردسالت برای همسرت ، برای زجری که می کشند.
سیل که می آید همه چیزت می رود و اینگونه می شود که بر بالینش می نشینی و می گویی : تمام زندگی‌ام در سیل رفت.
