انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
سلطان قلبها
چند روز پیش صحبت از سلطان موز بود چقدر این واژه نامیمون با شوربختی مردم این سرزمین پیوند خورده است در دیار ما از سلطان قیر تا سلطان قبر موجود است هر چه بخواهید از سلطان شیر مرغ تا سلطان جان آدمیزاد....
به یاد دارم سال 87 در اولین تجربه تدریس دانشگاهی از بخت بد در دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب با بچه ها بسیار مشتاق و اهل درس و مشق!!!! درس رسم فنی داشتم. از در که وارد کلاس شدم از شدت شیطنت ، سر و صدا ، بی نظمی و فوران انرژی دانشجویان دختر و پسر ، مغزم سوت کشید. چند دقیقه ای مماشات کردم اوضاع بدتر شد کم کم همه چیز داشت از کنترل خارج می شد چشمی در کلاس چرخاندم و گنده کلاس را پیدا کردم هم از نظر تیپ و قیافه هم از نظر سر و لباس و کلاس از بقیه به نظرم سرتر آمد؛ شیطنت می کرد ولی انصافا نه به اندازه بقیه . آرام کنارش رفتم و با دست روی شانه اش زدم . برگشت و گفت : بله استاد گفتم بلند شو ، کلاس ساکت شد ، گفت: مگه چیزی شده استاد گفتم : از کلاس برو بیرون از تعجب قیافه بنده خدا دیدنی بود هر چه گفت چرا ؟!! گفتم بیرون پشت سرت در را هم ببند ، رفت .
ادامه مطلب ...در مسیر عزرائیل
تصور کنید که پس از یک روز کاری شلوغ و خسته کننده غرق در افکار خود در جاده ای نه چندان خلوت آهسته به سمت منزل می روید ناگهان از مسیر روبرو اتومبیلی با سرعتی سرسام آور به بلوک های سیمانی وسط جاده برخورد می کند و صدایی شبیه انفجار پرده ی افکار تو را پاره می کند.
آورده اند که : حضرت موسی به عروسی دو جوان نیک سرشت قومش دعوت شده بود، پایان میهمانی و پس از خداحافظی عزرائیل را بر بالای خانه بخت و حجله عروس و داماد دید! از او پرسید تو اینجا چه میکنی؟
سید جواد هاشمی را بی خیال شوید... حیفِ ایران!
سید جواد هاشمی، بازیگر سینمای ایران که با وصف "ارزشی" شناخته می شود، اخیراً در تبلیغ شرکتی که خانه های دوبی را می فروشد مشارکت کرده و ایرانی ها را دعوت کرده که در این شهر عربی، خانه بخرند و تاکید کرده که اگر این کار را بکنید، بچه هایتان هم دعایتان خواهند کرد.
این تبلیغ، جنجال زیادی را به دنبال داشته است؛ سیدجواد هاشمی و تبلیغ برای دوبی؟! به قول "نقی معمولی" در سریال پایتخت: "مگه می شه؟ مگه داریم؟!"
پاسخ این است: بله! می شه و داریم.
می توان سید جواد هاشمی را نکوهید که چرا برای دوبی تبلیغ کرده و حتی این جمله اش که گفته "لایف استایل خانه های دوبی با هیچ جای دنیا قابل قیاس نیست" را به سخره گرفت. اما من بیش از این که به سیدجواد و لایف استایل خانه های دوبی فکر کنم، دلم به درد می آید که چرا به روزی افتاده ایم که رفتن از ایران به یک دغدغه فراگیر تبدیل شده است؟ ایرانی که زمانی در قعر کشورهای مهاجر فرست بود، اینک سال هاست که بالای این جدول جاخوش کرده است و این در حالی است که نه مانند افغانستان و سوریه درگیر جنگ ایم و نه مانند بسیاری از کشورهای آفریقایی دچار فقر ذاتی هستیم .
ادامه مطلب ...