انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

"خدای مَمَلی"

"حاج شیخ محمود رضا امانی" فرزند مرحوم شیخ علی اصغر ، در روستای مهاجران زندگی می کرد و معروف و مشهور به "حاج آخوند" بود.

اما حاج آخوند چیز دیگری بود! روحانی، ملّا و با سواد، ادیب و نکته‌دان و عارفی که از مدرسه و شهر گریخته بود. شیخی شاد که خانقاهی نداشت. دست‌هایش بسیار نیرومند بود و زندگی‌اش از دسترنج خود و باغِ انگورش می‌گذشت.

آقای "اخوان"، هم مدیر مدرسهٔ ما بود و هم معلم ؛ خوب درس می‌داد. تا اینکه یَرَقان گرفت و در خانه ما بستری شد و از حاج آخوند خواهش کرد بجایش درس بدهد.

 حاج آخوند روز اول حضور در کلاس گفت: بچه ها! امروز ما می‌خواهیم درباره خدا صحبت کنیم. فرقی ندارد ارمنی باشید و یا مسلمان همه ما از هر دین و مسلکی با خدا حرف می‌زنیم. حالا خیال کنید خودتان تنها نشسته‌اید و می‌خواهید با "خدا" حرف بزنید.  ادامه مطلب ...

احمد دالوند پنج‌شنبه 13 خرداد 1400 ساعت 10:36
0 نظر

وطن - لطفی

هنگامی که از رویای خود می خواند که رویای من تنها یک جمله است، آن این است که برای من وطن بماند که در آن نه جنگی باشد و نه خرابی و نه مصیبتی و نه رنجی ؛ همه پُستها و مناصب را برای خود بردارید و تنها وطنم را برای من بگذارید ( خذوا المناصب والمکاسب. لکن خلّولی الوطن ) توان کنترل اشکهایش را از دست می دهد، بعد از این جملات تا پاسی تنها صدای دستان و گریه حضار شنیده می شود سالنی با بیش از دو هزار نفر که صدای دستانشان به آسمان بلند می شود سپس لطفی اشکش را پاک کرده و دست بر سیم عودش می کشد و ادامه این اشعار زیبا را بر چنگ دل حضار می نوازد ، با صدایی محزون دکلمه می کند که همه ثروت و مال و اموال برای شما فقط وطنم را ویران نکنید دوباره سکوتی عجیب سالن را فرا می گیرد ناگاه بغضی می ترکد و دوبار غوغا می شود... 

 با اینکه لطفی اصالتا بوسنیایی است اما او را پاوراتی تونس ( لوچانو پاوراتی خواننده فقید ایتالیایی) می گویند. لطفی بوشناق، خواننده، نوازنده و آهنگساز تونسی یکی از بهترین تِنورهای جهان عرب است او در سال 1997 برنده جایزه بهترین خواننده عرب در واشنگتن شد.  

ادامه مطلب ...
احمد دالوند دوشنبه 3 خرداد 1400 ساعت 22:17
0 نظر

دست خالی

وعده دیدار که می رسد ، نفس به شماره می افتد ، دل تنگ می شوم ، صدای ضربان قلب خود را می شنوم و می دانم که تو بر قول و قرار استواری . از تمام کشمکش ها ، گرفتاریها ، دغدغه ها ، دروغگویی ها و زیادخواهی های آدم دو پا که بگذریم باز هم تویی که نازمان را می خری و تنهایمان نمی گذاری ، توی که روی بر نمی گردانی و رسوایمان نمی کنی ، تویی که بغل می کنی بندگان رمیده ات را حتی اگر لایق نباشند. ای بهترین! ما را بازگردان به سمت خود به سوی دلدادگی و دلسپردگی ، به سوی نترسی ، ای تنهای ماندنی! ما را تنها رها مکن که زرق و برق دنیا بدجوری دلبری می کند ، ببخش ای محبوب من که تو خدا و بزرگی و ما بنده ی فراموش کار ، همانان که اصل و ریشه خود را از یاد می برند و گاهی بر جای تو می نشینند... 

ادامه مطلب ...
احمد دالوند سه‌شنبه 24 فروردین 1400 ساعت 23:55
0 نظر