کتاب درسی هر کشور و به خصوص زبان و ادبیات ، سند معتبر زبانی، فکری و فرهنگی آن کشور به حساب میآید. کتاب درسی با روزنامه فرق دارد. درسهای آن برای همیشه در ذهن و زبان نسلها ماندگار میشود. هیچ کشوری با زبان و ادبیات و مفاخر خود این رفتار را نمیکند که ما میکنیم ، کتابهای درسی وجاهت علمی ندارند، پشت صحنه این تغییرات و صحنهگردان این تحولات (تغییرات کتابهای فارسی) همان دلواپسانی هستند که بیآنکه خود بینش ادبی داشته باشند، صرفاً با نگاههای خشک و تعصبآمیز، کتاب درسی را به جریده و رسانه تبلیغاتی بدل کردهاند.
مطالب فوق بخشی از سخنان استاد حسین ذوالفقاری ، استاد دانشگاه و مولف کتابهای درسی زبان و ادبیات فارسی می باشد. ایشان در پی انتشار فهرستی با عنوان «حذفیات کتابهای درسی ادبیات فارسی» که در فضای مجازی دست به دست میشود و از حذف شعر و داستانهایی از ادبیات کلاسیک و معاصر و جایگزینی متنها و نامهایی دیگر حکایت دارد، و البته سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی در واکنشی اعلام کرد در سه سال گذشته متنی از این کتابها حذف نشده است، به صورت مکتوب به پرسشهای ایسنا پاسخ داده است. ادامه مطلب ...
در رویدادنامه نبونعید ( سالنامه بابلی ) آمده است که در هفدهمین سال تاجگذاری نبونید (۵۳۹ پیش از میلاد)، پارسیان شکستی را بر بابلیها در شهر اوپیس تحمیل کردند، سیپار را تصرف، و سپس بابل را بدون درگیری فتح کردند و نبونید را به اسارت گرفتند (خطهای ۵–۱۵ تصویر زیر).
رویدادنامه نبونعید
آنچه که از متن نگاشته تاریخ نویسان متعدد مانند هرودت یونانی استخراج می شود، نشان می دهد که سپاه پارسیان ابتدا در نبرد سختی به نام اُپیس ، سپاه بابل به فرماندهی بلشصر را شکست داد . نبونید و پسرش پس از دادن تلفات بسیار ، عقب نشینی کردند .پس از نبرد اُپیس ، ابتدا شهر سیپار فتح شد و سپس در نبردی کوچک بیرون دروازه های بابل ، پیروزی دیگری نصیب کوروش شد . در پی این شکست نبونید و پسرش به داخل برج و باروی شهر فرار کردند تا در آنجا از خود دفاع کنند . کوروش هم با سپاهش در پی تعقیب آنها ، شهر را محاصره کرد . دیوارهای مستحکم بابل ، روزنی را برای ورود باقی نمی گذاشت و تنها مجرای موجود ، مسیر آب فرات ( یا یکی از شعبه های آن ) بود. شهروندان بابلی به دو گروه اصلی تقسیم می شدند : ادامه مطلب ...
دیروز روز تهران نامگذاری شده بود؛ تهرانی که امروز قلب ایران است و صندوقچهای از تاریخ این کلانشهر. از آثار و شواهد تاریخی اینگونه برمیآید که نگارش تهران درستتر از طهران بوده است. تهران را گرچه اکثر مردم با آقا محمد خان قاجار میشناسند ولی در حقیقت براساس اسناد موجود در منابع جغرافیایی که از آن به عنوان ممالک یاد میشود نمیتوان شواهدی دال بر وجود تهران در قبل از پایتخت شدنش پیدا کرد، اما در کتب تاریخی، تاریخنامهها و سفرنامهها شواهد بسیاری در قرون مختلف یافت میشود. یکی از قدیمیترین یافتهها در این زمینه، کتاب علمالانصاب است که در آن از شخصی به نام محمد بن احمد بن حمال بن سعید انصاری تهرانی دولابی نام برده شده که در ٢۴١ هجری قمری به دنیا آمده و در ٣١٠ هجری قمری از دنیا رفته است.
ادامه مطلب ...