انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
مشکل دیگران
در روزگاران گذشته موشی ، مرغی ، گاوی و گوسفندی در مزرعه ای روزگار می گذراندند ، از قضای روزگار روزی موش در تله افتاد ، بانگ برآورد که ای دوستان همراه ، رفاقت به جا آورده و مرا چاره کنید و از این دام برهانید.
مرغ گفت مشکل ، مشکل توست به من ارتباطی ندارد ، گاو و گوسفند نیز برائت جسته و اعلام بی طرفی کردند و همان جمله مرغ که مشکل توست و به ما ربطی ندارد را تکرار نمودند.
موش پس از چند روز بالاخره بند از پای گشود و خود را آزاد کرد اما در تله ماندن موش سبب تولید بیماری و مرض شده بود و صاحب مزرعه را بیمار گردانیده بود ، اطبا جهت تقویت صاحب مزرعه سوپ تجویز کردن پس صاحب مزرعه مرغ نگون بخت را کشت و از او سوپ ساخت، احوال مرد بدتر شد پس کسان بسیار برای عیادت او آمدند پس گوسفند نیز به جهت پذیرایی از میهمانان و عیادت کنندگان ذبح و پخته شد.
داروها افاغه نکرد و صاحب مزرعه به دیدار ملک الموت شتافت پس گاو را نیز برای ناهار مراسم صاحب مزرعه کشتند و خوردند.
... و موش از درون سوراخ روزگار دوستان را می پایید و به این جمله دوستان مسبوق ( سابق ) می اندیشید که مشکل مشکل او بود و به دیگران ربطی نداشت.
در سر بالای زندگی At life Uphill ش 7
و اما آخرین نوشته از سربالایی های زندگی امیر که امیدوارم آخرین سربالای عمر او باشه رو امروز براتون در سایت قرار دادم .
.
.
چند روز گذشت تا از طریق روزنامه ، به لطف خدا توانستم در شرکت پدیده پارس ، که تولید کننده دستگاه های آب معدنی پر کن بود مشغول به کار شدم .
هفته ای گذشت رفتار خواهر و شوهر خواهرم به کلی با من عوض شد ، و حرف هایی که در حد یک انسان در به در و بی سر پناه نبود نثار من می کردند و بطور کلی دیگر اصلأ چشم دیدن مرا نداشتند .
با هزار زحمت به خانه عمو پناه آوردم ، هرروز ساعت 5 عصر شرکت تعطیل می شد اما من تا ساعت 8 شب توی خیابان ها می گشتم تا مبادا حرف و حدیثی بیان شود و یا مانع راحتی خانواده ی عمو شوم .
دو ، سه شب به خانه عمو رفتم ، و از آنجایی که عمو دختر بزرگ و دم بخت داشت ، برایم سخت بود که هرشب به آنجا بروم .
من مانده بودم و یک دنیا امید و آرزو و گرفتاری ! انگار نمی خواست این مشکلات تمام شوند و دست از سر من بر دارند ، دو شب بعد را به خانه خواهرم رفتم ، اما وقتی شوهر خواهرم به خانه می آمد با بی اعتنایی تمام نسبت به من ، روبرو می شدم .
مثلأ من توی حال تنها نشسته بودم ، وقتی شوهر خواهر از سر کار می آمد و من به احترام او بلند می شدم و سلام می دادم ، اما او بدون دادن جواب سلام من ، سرش را از من برمی گرداند ، و به اتاق دیگری می رفت و با بچه هایش و خواهرم صحبت می کردند و شام می خوردند و من سر گرسنه زمین می گذاشتم ، اما چاره ای به جز تحمل کردن نداشتم.
از آن شب به بعد دیگر به خانه هیچ کدام نرفتم .
ادامه مطلب ...
بد شانسی در حد المپیک!!
چند روز پیش توی سالن انتظار بیمارستان کسری نشسته بودم ( منتظر تولد مسیحا بودم ) از شیشه های در ورودی سالن ، خیابون رو نگاه می کردم ، خیابون یه طرف بود .
می دونید که توقف در سمت چپ خیابون های یه طرفه ممنوعه ، داشتم به تابلوی توقف ممنوع جلو در و بوق نزنید فکر می کردم که یه پراید سفید رنگ اومد و اتفاقا نزدیک درب بیمارستان و در زیر یکی از همان تابلوهای توقف ممنوع توقف کرد . راننده جوون خوشتیپ حدودا بیست و هفت هشت ساله و بسیار خوشحال بود ، یه خانم مسن هم با ساک نوزادی عقب نشسته بود . این وضعیت نشان از نوزاد و مبارکه داشت و ترخیص نوزاد و مادرش رو به ذهن متبادر می کرد که اتفاقا داستان هم همین بود .
جوون با کلی خوشحالی دست همسرش رو گرفت و آروم آروم از در بیمارستان بیرون برد ، نوزاد رو به خانم مسن داد و همسر رو روی صندلی جلو گذاشت و در ماشین رو بست ، رفت و پشت رول نشست.
در همین اثنا یا لباس خانم لای در مونده بود یا مشکل دیگه ای پیش اومده بود که نمی دونم ، ناگهان خانم در ماشین رو باز کرد ، از بخت بد این زوج خوشحال ، اتفاقا همون لحظه یه ماشین بسیار ارزون قیمت به نام نیسان مورنو داشت از خیابون رد می شد. باز شدن در پراید همانا و کنده شدن آینه سمت راننده نیسان از ریشه همانا و کش اومدن در پراید همان.
تو دلم گفتم به این می گن سگ شانسی ( بد شانسی در حد المپیک ) !
من که حس کنجکاوی و حقوق بشریم گل کرده بود به عنوان اولین نفر و شاهد صحنه فورا در صحنه حضور بهم رساندم.