انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زددرباره من
زادگاه من شهریست که پیچک های سبز سخاوتش در ورای سرخ عاطفه ها در میان صفحات خاک گرفته تاریخ به وسعت آبی عشق می روید. آنجا که در لا به لای تنورسوز خانه های کاه گلی ، عطر آشنای نان گرده از بازن همسایه هنوز بر گونه هایم تلنگر می زند ، که های! از اصل نیفتی اگر زمانه تو را از اسب به زیر آورد ، آنجا که در سکوت صبور دره اش هرگز گلی پژمرده نمی شود و هیچ پونه ای در کنار جوی ترانه خوان جاریش بیهوده سر بر نمی آرد ، شهری که نهری زلال در بستر صمیمی گردو و تاک تا همیشه ی آسمان جاریست و هر درختش درختی است یادآور بزرگان قبیله ام و هر سنگنوشته اش کتابیست از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمینم ؛ ایران
***************************
احمد دالوند ؛ کارشناس ارشد ماشین آلات از دانشگاه تهران ؛ زمینه کاری : نگهداری و تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی ( Komatsu & Cummins ) ؛ ساخت و تولید قطعات خودرو - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ؛ سیستم های آموزشی و آموزش فنی
ادامه...
نشانه های مومن
رمضان آمد و فرصتی دوباره دست داد تا هوشمندان و فرصت شناسان فارغ از گرما و طول روز و ... توشه خود برگیرند.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمودند: اى بندگان خدا، محبوب ترین بندگان خدا در نزد او بنده‌اى است، که خدایش در مبارزه با نفس یارى دهد. پس اندوه را جامه زیرین خود سازد و خوف را پوشش رویین.
چراغ هدایت در دلش افروخته است و براى روز مرگ خود توشه‌اى مهیا کرده، مرگى را که دیگران دورش میپندارند، نزدیکش انگاشته، تن به سختیها سپرده،نگریسته و نیکو نگریسته، خدا را یاد کرده و فراوان یاد کرده، از آبى گوارا که راه آبشخورش سهل و آسان بوده، سیراب گشته و با همان جرعه نخستین تشنگیش فرو نشسته است.
راه هموار زیر پاى کوفته را در پیش گرفته است. جامه هاى شهوت و هوس از تن به در کرده و از هر غمى (و همّى ) دل را پرداخته جز غم دین.
از زمره‌اى که به کوردلى موصوف بوده‌اند خود را به یک سو کشیده و از مشارکت اهل هوا و هوس دورى جسته است.
کلید درهاى هدایت گردید و قفل درهاى هلاکت و ضلالت. راه خود را بشناخت و در آن قدم نهاد و نشانه‌هاى راه را بشناخت و از گرداب‌هاى هلاک کننده برست و به ساحل نجات رسید.
به استوارترین دستگیره‌ها و محکمترین ریسمانها چنگ زد.
به مرحله‌اى از یقین رسید که چهره یقین را، که چون آفتاب تابان بود، مشاهده کرد.
خود را وقف برترین کارها، یعنى فرمان خداوند، ساخت. تا هر وظیفه که بر عهده اوست، به انجام رساند و هر فرعى را به اصلش بازگرداند.
او چراغ تاریکیهاست و روشن کننده راه ظلمت زدگان و کلید هر کار فروبسته‌اى و دفع هر معضلى. راهنماى گمشدگان است در بیابانهاى پهناور نادانى.
اگر سخن گوید، مى‌فهماند و اگر خاموشى گزیند از آن روست که خواهد از شر بدان در امان ماند. از روى اخلاص عبادت کند، خدا نیز او را خاص خود گرداند.
او یکى از معادن دین و کوههاى زمین است. خود را ملزم ساخته، که به عدالت رفتار کند و نخستین قدمش در این راه دور ساختن هواهاى نفسانى است از خود.
حق را مى‌شناسد و به کارش مى‌بندد و هیچ کار نیکى را رها نمى‌کند تا آهنگ آن کند و هر چیز را که در آن فایدتى پندارد، قصد آن نماید.
عنان اختیار خود به کتاب خدا سپرده، پس کتاب خدا به منزله رهبر قافله اوست، که هر جا بار افکند، او نیز بار افکند و هر جا منزل کند، او نیز منزل کند.....
