خاک
را رها کرده ام
در
میان نبودن ها پرسه می زنم
حس طلوع را از یاد برده ام
خورشید
هم از ما بریده
شبِ
تاریک و بی رمق
همنشین
شب زدگان شده
لحظه
ای نمی آساید...
اما
تو ای الهه هستی!
ای
میترای زندگی،زمین !
که تو را جز این نسِزد.
نماد - اسفند 98