انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

لێ یارێ (Lê Yarê)


در تاریک و روشن سحر بیستمین روز آبانماه سال ۱۲۸۴ شمسی، سیزدهمین روز از ماه رمضان ، گروهی از ترکمانان غارتگر مسلح که بر اثر کینه دیرینه ی خوانین ایل شادلو با ایل زعفرانلوی قوچان به غارت و کشتار ترغیب شده بودند، به چادرگاه ایل کرمانج باچوانلو قوچان (باشکانلو یا باشقانلو) در حوالی جنگاه شیروان شبیخون زدند و با کشتن مردان و آتش زدن چادرها حدود ۶۳ نفر زن و دختر جوان و نوجوان از آنان در بند کرده و به اسارت برند. این حادثه آنچنان وحشتناک و غم انگیز بود که علاوه بر ایران در بسیاری از روزنامه های خارج از کشور نیز انتشار یافت.


بعد ها چند نفر معدود از اسراء از بازارهای بخارا و خیوه  خریداری و آزاد گردیدند، اما بسیاری از آنان در اسارت به ازدواج جوانان ترکمن در آمدند و همانجا ماندند و فقط خداوند دانای نهان می داند که این گونه زندگی چه بر سر آنها آورد و چه روزگار مشقت بار و رنج آوری را تحمل نمودند.

 

ادامه مطلب ...

شب قدر


دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند


مرحوم کلینی در کافی از امام باقر (ع) نقل می کند که آن حضرت در جواب معنای آیه «انا انزلناه فی لیلة مبارکة » فرمودند: «آری شب قدر، شبی است که همه ساله در ماه رمضان و در دهه آخر آن، تجدید می شود. شبی که قرآن جز در آن شب نازل نشده و آن شبی است که خدای تعالی درباره اش فرموده است: «فیها یفرق کل امر حکیم ( دخان, 4) ؛ در آن شب، هر امری با حکمت، معین و ممتاز می گردد». آنگاه فرمود: «در شب قدر، هر حادثه ای که باید در طول آن سال واقع گردد، تقدیر می شود، خیر و شر، طاعت و معصیت و فرزندی که قرار است متولد شود یا اجلی که قرار است فرارسد یا رزقی که قرار است برسد و ....»

 

ادامه مطلب ...

به بهانه رمضان و تکلیف


خداوند هرگز کسی را بیش از توانایی و ظرفیتش تکلیفی نخواهد کرد. هر نفْسی هر آنچه از خوبی کسب کند برای اوست و هرآنچه از بدی مرتکب شود نیز بارش بر دوش او خواهد بود.


این سخن مهم ترین خط مشی و سیاست کلی رفتارهای الهی با آدمیان است و آن این است که خداوند هیچ گاه بر دوش کسی بار تعهدی نمی نهد الّا آنکه آن بار را او به آسانی می تواند بر دوش کشد و یک دستور کلی از این آیه بر می آید و آن این است که تکلیف ها نباید بیش از طاقت و یا حتی نزدیک به طاقت باشد بلکه باید به وسعت و راحت و آسانی نزدیک تر باشد و این فرمان در حقیقت بیشتر دستورالعملی است که آدمیان باید در همۀ اشکال روابط انسانی به کار گیرند.

 

ادامه مطلب ...