انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
انجمن دالوند

انجمن دالوند

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز ................. دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

مروری بر جنگ تحمیلی

 

 

 روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با حمله هوایی عراق به چند فرودگاه ایران و تعرض زمینی همزمان ارتش بعث به شهرهای غرب و جنوب ایران، جنگ ۸ ساله حکومت صدام حسین علیه ایران آغاز شد. این جنگ ۱۹ ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و چند روز پس از آن اتفاق افتاد که صدام پیمان الجزایر را در برابر دوربین‌های تلویزیون بغداد پاره کرد. صدام در نطقی با تأکید بر مالکیت مطلق کشورش بر اروند رود (که وی آن را شط‌العرب نامید) و ادعای تعلق جزایر ایران به «اعراب» جنگ را در زمین، هوا و دریا علیه ایران آغاز کرد. 

 

این جنگ در حالی شروع شد که مردم ایران دوران نقاهت پس از انقلاب را می‌گذراندند و طبعاً به بازسازی کشور و آرامش و سازندگی می‌اندیشیدند. نیروهای مسلح نیز به دلیل آن که انتظار جنگ را نداشتند، از آمادگی چندانی برای رویارویی در یک نبرد بزرگ برخوردار نبودند. به همین دلایل، نظامیان عراق در ماههای اول پس از شروع حمله، موفق شدند چند شهر مرزی را در غرب و جنوب ایران تصرف کنند. 

 

علل آغاز جنگ


گرچه صدام حسین در ساعات میانی ۳۱ شهریور و پیش از صدور فرمان حمله به ایران، موضوع اختلافات مرزی را دلیل وقوع جنگ عنوان کرد، اما حتی خود او نیز می‌دانست این جنگ مرحله اجرایی نقشه برنامه‌ریزی شده، هدفمند و فرامنطقه‌ای است و دولت بغداد به دلیل اختلافات زمینی و دریایی خود با ایران، تنها داوطلب اجرای این نقشه شده است.


واقعیت این است که انقلاب اسلامی تنها سبب از بین بردن «جزیره ثبات غرب» در منطقه نشده بود، بلکه تمامی الگوها و هنجارهای مورد نظر غرب در خاورمیانه و خلیج فارس را بر هم زده بود. انقلاب اسلامی در برابر نظامهای لائیکی مورد نظر غرب در منطقه، با صراحت، احیاء مذهب را صلا می‌داد. علاوه بر آن قدرتهای بزرگ از این نگران بودند که ثبات مورد نظر آنان در خاورمیانه و همچنین جریان آرام و مطلوب نفت از خلیج فارس، با تثبیت انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران به خطر افتد. به همین دلیل امریکا و اتحاد جماهیر شوروی ـ علیرغم اختلافات برخاسته از فضای جنگ سرد ـ در نارضایی از انقلاب اسلامی ایران موضع یکسانی داشتند. 

 

ادامه مطلب ...

مقاله دکتر روحانی در روزنامه واشنگتن پست

 

دکتر روحانی در مقاله‌ای که در ستون آزاد روزنامه واشنگتن پست چاپ شده ، نوشته است: «ما باید برای پایان دادن به رقابت‌های ناسالم و مداخلاتی که باعث خشونت و جدایی می‌شود، همکاری کنیم.»

رئیس جمهوری ایران می‌نویسد: «باید فضایی را ایجاد کنیم که مردم در منطقه بتوانند سرنوشت خود را رقم بزنند.»

او می‌افزاید: «در همین راستا، من آمادگی دولتم برای کمک به ایجاد گفتگو بین دولت سوریه و مخالفان را اعلام می‌کنم.»

حسن روحانی در عین حال گفته است که تکمیل چرخه تولید سوخت اتمی و تولید انرژی هسته‌ای نه فقط برای ایران از نظر دستیابی به منابع متنوع انرژی مهم است، بلکه یک مساله هویتی است و از نظر حیثیت و جایگاه ایران در جهان نیز اهمیت دارد.

او همچنین از آمادگی ایران برای تعامل سازنده و مدبرانه برای رسیدن به نتایج برد-برد در عرصه های مختلف خبر داده است.

متن کامل این یادداشت را در زیر می خوانید:

سه ماه قبل خط مشی من تحت عنوان «تدبیر و امید» با استقبال گسترده‌ای از جانب مردم مواجه شد. ایرانی‌ها روش من در امور داخلی و بین‌المللی را انتخاب کردند، چراکه بر این عقیده بودند که مدت‌هاست از این رویکردها فاصله گرفته‌ایم. من به اجرای تعهداتم به مردم از جمله وعده‌ام برای تعامل سازنده با جهان، پایبندم.

جهان تغییر کرده است. سیاست بین‌الملل دیگر یک معادله یک مجهولی نیست، بلکه به حوزه‌ای چند بعدی تبدیل شده که در آن ممکن است همکاری و رقابت به صورت همزمان شکل بگیرد. دیگر دوره دشمنان خونی گذشته است. از رهبران جهان انتظار می‌رود که تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند.

جامعه بین‌الملل در این جهان جدید با چالش‌های متعددی از جمله تروریسم، افراطی‌گری، مداخله نظامی خارجی، قاچاق مواد مخدر، جرایم سایبری و تهاجم فرهنگی، مواجه است، که همه این‌ها استفاده از قدرت سخت و قوای نظامی را تشدید کرده است.

ادامه مطلب ...

دلتنگی !

 

 

 

امروز ، سالی دیگر را از زندگی به انتها بردم و وارد سی و سومین سال زندگی شدم . امروز یکی از دوستان زمان دانشگاه که هنوز زادروز مرا در ذهن داشت تماس گرفت و کلی احوال پرسید آخر صحبت ها گفت : دلت برام تنگ نشده ؟ من کمی فکر کردم گفتم : نه ، من حتی دلم برای خودم هم تنگ نمی شود چه رسد به دیگران !  

 

 کل دلتنگی های من در یک جمله خلاصه می شود و آن جمله اینکه گاهی دلتنگ کودکی ام می شوم نه دلتنگ دیروز و امروز خودم ، فقط کودکی است که گاهی مرا دلتنگ می کند .  

 

دلتنگ سادگی های کودکی ، دلخوشی های کودکی ، بی رنگی های کودکی ، بی خیالی های کودکی ، آرزوهای دور و دراز کودکی ، قهرمانان خیالی کودکی و ....  

ادامه مطلب ...